ilk izlediğimde çocuktum * kanlı sahnelerden ürküp filmin sanatsal boyutunu keşfedememiştim. biraz yaş kemale erince defalarca izleyip her karesine aşık oldum. londranın gri puslu havası, renkler, kıyafetler, makyaj kısaca görsellik insanı mest ediyor. müzikal olması filmi daha çekici hale getiriyor, müzikleri defalarca dinlense de sıkmıyor. ve tabi oyunculuklar müthiş, artık daha iyisini yapamaz, bunun üstüne çıkamaz dediğimiz johnny yine olağanüstü performansı ile aşık ediyor kendine. alan rickman karizması ile büyülerken, tim abi o atmosferi intikamı dibine kadar yaşatıyor *
