Ayakkabı yüzünden
Temmuz 2006. O zamanki kız arkadaşım telefon açtı ve kendisini Yenikapı iskelesi'nden almamı istedi, kabul ettim. Tam evden çıkacakken annem kendisini Fatih'e bırakmamı, arkadaşına oturmaya gideceğini söyledi ve yola çıktık. Yolda ön yolcu koltuğunun hemen kenarında yeni alınmış bir kadın ayakkabısı görünce kendi kendime "Kimin lan bu?" deyip hem anneme hem de kız arkaşıma yakalanma korkusu ile, anneme çaktırmadan ayakkabıyı alıp, E-5 üzerinde camdan attım. Sonuç; ayakkabısının teki olmadığı için oturmaya gidemeyen ve sinirden söylene söylene dönen annem, kendisini karşılamaya annemin de geldiğini düşünen ve yol boyunca sırıtan kız arkadaşım, "Hazır annem evde yokken iki dakika eve gider sevişiriz." hayalleri suya düşen ben...
