kürtlerin tarihine bakılacak olursa hep başka ırkların kurdukları devletlerde azınlık olarak yaşamışlardır. başkalarının egemenliğini kabul ederek kendi varlıklarını egemenliklerini kabul ettiği devletten aldıklarıyla sürdürmüşlerdir. (türkiye cumhuriyeti için düşünürsek) bu kişileri mutlu edememekten yakınıyoruz. yakınmamalıyız. suç tamamiyle bizde ve son 30 yıllık siyasilerimizdedir.
pkk'nın çıkış yıllarında yurt geneline bir göz gezdirirseniz karadenizin,içanadolunun, akdenizin ilçe ve köylerinin doğu ve güneydoğu'nun ilçe ve köylerinden çok da fazla gelişmiş olmadığını gözlemlersiniz. bugün en gelişmemiş illeri istanbula verdikleri göçle değerlendirecek olursak bunun başını içanadolu ve karadeniz bölgesi çeker. gerek içanadolu gerekse karadeniz bölgesinin insanları varlıklarını idame ettirebilmek için devletten birşeyler bekleme yerine kendileri birşey yapma yolunu tercih etmişlerdir. asla felsefeleri "devlet versin" olmamıştır. devlet vermeyince devlete isyan etme yoluna da gidilmemiştir.
şimdi diyorlar ki doğu geri kalmış. doğu geri kalmışsa bunun en büyük sorumlusu pkk'dır. sen o yıllarda pkk diye bir örgüte destek vermeseydin, devletin atadığı öğretmenleri öldürmeseydin, doktorları ilçende huzurla yaşatsaydın, yollara mayın döşemeseydin, devletin gündüz diktiği odun telefon direklerini gece ateşe vermeseydin...vs bugün doğu ve güneydoğu ne bir memur için sürgün yeri, ne de zorunlu hizmet alanı olacaktı.
ayrıca son 20 yılda verilen tavizler göstermiştir ki bunun arkası kesilmiyor. ne verdiğinle memnun edebiliyorsun ne de sukuneti sağlayabiliyorsun. başbakan çıktı kuzey ırak sınırötesi operasyonundan sonra güneydoğuya bilmem kaç milyar ödenek ayırıyoruz diye paket açıkladı. ondan kısa bir süre sonra ne oldu? nevruzda türk bayrağı indirildi, apo'nun doğum gününde vilayetler savaş alanına çevrildi. demek ki vermekle olmuyormuş. mutluluk ayrı bir kavram. mutluluk snırsız isteklerde değil, yetinebilmeyi başarabilmekte yatıyormuş.
