bu annemi sileceğim ya da tamamen sıfırlayacağım anlamına gelmez. anneci bir insan değilimdir, aileci bir insan da olduğum söylenemez. seviyorum onları evet ama hayatımın orta yerine koyamam, koymamalıyım da zaten. çünkü böyle bir durumda sevgili aileler her türlü müdahale hakkını kendinde görmeye başlıyor, hayatınızın her anında "anne, aile" izi olmaya başlıyor. ben annemin hayatını yaşamak istemiyorum ki. bu yüzden kendisini çok da sevsem genelde belli etmem, o da bana "senin içinde sevgi denen bir şey yok" der hep.
ama eş diye tabir edilen hayat yoldaşına bütün duvarlarımı indirebilirim, kendim olabilir kendim gibi sevebilirim. muhtemelen eşim olduğu için de beni iyi tanıyordur ve müdahaleci bir insan değildir. en önemlisi aşığımdır.
tercih yapmaktan nefret etsem de eşim ve annem yan yana olduğunda önce eşimi öperim, annem ve eşimin çatıştığı bir durumda eşim tabi ki kendi fikrini söylemelidir gerekirse sert de olmalıdır bunun için "sen benim anneme bunu bunu dedin" dırdırı da yapmam.
