kürt sorununu şöyle ya da böyle bir şekilde öznel bir sorunun parçası olarak göstermek gerçeği görememek ile alakalıdır. sorunun tarihsel ve ekonomik yanları olduğu kadar kültürel bir sorun olduğuda doğrudur. özünde bir ulusal sorun olarak başlayan kürt sorunu bugün bir emekçi sorunu olarak ele alınmalıdır artık.
emekçi sorununu şimdilik genel anlamıyla temellendirmeyeceğim, yalnızca üstünden geçecem. kürt sorunun da, eğer kürtler bugün ucuz işgücü ve işsizlik kaynağı yani yedek iş deposu olarak görüyorlarsa, son 30 yıldır korkunun kaynağı kürt egemenleri değil yoksullarıdır. şimdilik böyle tek bir paragrafla geçelim sorunun kaynağını.
sorunun kaynağından öte çözümü de çok önemli, fakat bundaki akıl karışıklığı çok daha yüksek. bu sorunun çözümü asla federallikten geçmiyor, nasıl şimdiki tarzda birliktelik çözüm değilse. yönetimin yerel yönetimlere aktarılması, kürt ve türk halklarının biribirinden yalıtılması ve uzaklaşması manasına gelir. egemenliğin halkın elinde değil, emperyalist ve işbirlikçi odakların elinde bulunması demektir. yani sermaye iktidarı bu şekilde daha çok güçlenecektir. peki çözüm nedir?
hiç uzatmayalım, çözüm insanlığın önündeki çözümdür. artık bu sorun, kürtçe dostu emperyalistlerin ya da toptan gericileştirilmeye ve milliyetçileştirilmeye çalışılan toplulukların sorunu değildir. zaman kürt emekçilerinin türk emekçileri ile birliktelik zamanıdır. çözüm sosyalist bir ülkede birlikteliktir. diğer tüm çözümler çözümsüzlüğü arttıracak liberal ve milliyetçi çözümlerdir.
