Ciddi bir konu hakkında konuşurken karşımdaki fazlaca yavşak insanların kullanmasına tilt olduğum bi cümle vardı.“Abi ya neyin kafasını yaşıyorsunuz siz yea” O an zınk diye kalır arkasında da bu cümleyi sarf edene kafa göz dalasım gelirdi içimden.
Ama ne hikmetse, ne kadar sinir olsam da, aynı gıcıklıkla bu gün benimde kullanasım geldi bu cümleyi..
“Abi ya neyin kafasını yaşıyor bu insanlar”? diye birden bire, hatta en tiz sesimle bağırasım geldi..
Soruyorum..
Hepimiz aynı dünya üzerinde yaşamıyor muyuz ?
Birbirimizden ne farkımız var?
Hepimiz yalnızken başka birilerini aramıyor muyuz? yanımızda,
Hepimizin göstermediği yada gizlediği yaraları yok mu?
Önemli olan insan olmakla beraber, birlikte var olabilmek değil mi?
O yaraları birlikte sarabilmek değil mi ? Bu akıl denilen hani sadece insanda bulunan yegane varlığımızın görevi..
Ne garip bir şeymiş insan olmak yahu, hatta insanlığını da unutup başka şeylere kul olmak ne garip bir şeymiş..
