çünkü her aşk ilk aşktır, öncekiler "hikayeymiş" dersin. her aşk, başka bir haritadır. sen bile başkasın, her gün değişiyorsun, her an büyüyorsun. sanki bir başvuru yapılıyor, "tamamdır, aşık olmak istiyorum" ve hooop aşk gökten iniveriyor size. ama işte üşengeçliğiniz tutuyor, o harika kız/erkek karşınızda oysa. kim uğraşacak şimdi yeniden aşık olmakla?
tüm bu safsatalar ya ilişki tavşanlarının -ben onlara böyle sesleniyorum, ilhan uçkan da en sevimsizi kanaatimce- ya da dünyayı çözdüm sanan genç beyinlerin -hıhı çok biliyorum- işidir.
aşkını herkesinkinden başka sandığın an, senin aşkını aklamaya çalıştığın an aslında. eksiklikleri başkalığa bağlıyorsun. gerçek aşktaysa, bir bakmışsın herkese benzemişsin, herkes gibi davranıyorsun. "sürpriz sürpriz sürpriz aşkım" diye ortalarda gezesin geliyor, soylu tepelerden iniveriyorsun. "basit olan gerçekten daha güzel be!" diyorsun. bütün o başkalarına benzememek uğruna verdiğin vedahi hayata geçirdiğin söylemler -ayyy, ben hiç kıskanmam/ ayyy, ben öyle yapış yapış sevmem, her an beraber ne o öyleler falan- hikaye oluyor, sen de kurtuluyorsun.
geç gelen kurtuluşum şerefine yazıyorum bu satırları; ama ne derler geç olsun güç olmasın!
