en nihayetinde iş sevişmeye geldiğinde şiir sevmeyen erkekle aynı tepkileri verir. linç etmeden evvel dinleyin kardeşlerim;
şiir severim. hemde çok severim. okurum ezberlerim, bizim hanıma saatlerce uzun uzun nazım şiirleri okurum. (ezberden)
ama ortada bir gerçek var. buda insan olmanın verdiği içgüdülerdir. cemal süreya ya bakın mesela. o adamın şiirlerini okuyunca sanki bizim gibi bir cinsellik yaşamıyor da sanat eseri meydana getiriyor gibi.
"boynun diyorum boynunu benim kadar kimse değerlendiremez"
"seni bir kere öpsem ikinin hatrı kalıyordu, iki kere öpsem üçün boynu bükük. yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde memelerin vardı. memelerin kahramandı sonra, sonrası iyilik güzellik."
bunlar cemal süreyadan. mesela nazımın da var ki benim anlamam uzun sürmüştür.
"Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,güneşli bir rahatlık ve etin daveti:kıpkızıl çizgilerle bölünmüş sıcak koyu bir karanlık..."
yani erkek olmak çoğu zaman o şiirde anlatılanları yaşamak demektir. şiir sevmese de olur.
