Anlatmak istediğim, doğru bildiğim ya da yanlışa dur demek istediğim çok oluyor, ancak ne zaman bir insanı doğruya yönlendirmeye çalışsam sonucunda başarısız oluyorum. Anlatmaya çalıştıklarımdan karşımdaki kişinin hiç bir pay çıkarmayışı canımı sıkıyor. Böyle şeylerin sabır gerektirdiğinin elbette farkındayım ancak şeytan da bırak ne hali varsa görsün tavrını takınmamı fısıldıyor kulağıma. Üzülüyorum amaçsız hayatlara, üzülüyorum hiç bir şeyi değiştiremeyişime. Zor olanlardan zaten umudumu kestim, zira ikna kabiliyetim sıfırdır. Ama olması gerekeni bilip de söylenenleri kulak ardı edenleri de aklım almıyor. Vicdan sermayesini tüketmiştir belki de diyorum, üzmüyordur bu onu. Kabullenmeyişleri Kabullenemiyorum. Kötü giden şeyleri düzeltmek için çaba harcamayan, bu çabayı harcamaktan imtina eden insanları anlayamıyorum. Anlatamıyorum bu insanlara, güzellikle bile anlatamıyorum.
