yeni bir güne uyandığınızı varsayın, keyifsizsiniz. sadece uyumak, uyanmamak istiyorsunuz.
musluğu açıp biraz su doldurdunuz, sakince yudumladınız, derin nefes alıyorsunuz şimdi, sanki kaburgalarınız kalbinize batıyor, sebebi bilinmeyen bir ağırlık..
kendinizi toplamak için komut verdiğiniz vücut, itaat edemeyecek kadar yorgun, oysa sizi yoran hiçbir şey yapmadınız. derinden derinden gelen iki el içinizden boğazınızı sıkıyor, nefesleriniz derinleşti. "şu an ölsem ve bir huzura kavuşsam" düşüncesine hakimsiniz, sebepsiz yere hücum eden gözyaşları. size şu ana kadar değer veren insanlar gelmez aklınıza, hep sizin çaba sarf ettikleriniz, acılar bürünür gözlerinizin önünde, soyut bir şekil alırlar.
yeni bir güne uyanmak,bir insanı ne derece iğrendirebilir? nefes alırken boğulma hissinin yanı sıra, uyuşmuş bir mide, tekrar yataga dönersiniz, şimdi tek kurtarıcınız uykudur, daha kötüsü olabilir mi?
