Başlığı açan yazarın beyanını gerçek kabul ederek, düşünce üretmeye çabalayacağım.
Utanmakla biten bir cümle...
Utanç, bilebildiğim kadarıyla hicaptan sonraki duygu katmanıdır.
Utanmayı bilmek, ciddi duygu yoğunlaşması ve kendi düşündüğü veya yaptığı eylemi, öncelikle kınama yetisi isteyen içsel bir durumdur.
Sonuç olarak Cümle öznesi yazar, utanmayı bilmektedir.
Öyleyse?...
Yazar, neden utanmaktadır?
Belirttiği üzere, babasının mesleğinden...
Doğru anladıysam, babasının toplumsal konumundan (Veya türkçe konuşmayı abes sayanların deyişiyle sosyal statüsünden) utanç duymaktadır.
Babasının mesleği olan çöpçülük, aşağı konumda bir meslek kabul edilmiyor mu, yaşadığımız toplumda?
Öyleyse?...
kişinin, kendi özgür iradesiyle seçmediğinden utanması ya da gururlanması doğru değildir.
Birincisi, utanmayı bildiğini yazan birinin, babasının mesleğinden utanmasını anlayabilmiş değilim.
çöpçülük, kentsel yaşamda en yararlı, değerli meslektir ve kentli insan için en saygın meslek kabul edilmelidir, düşüncesindeyim.
