Sen uzaklarda,
Beni bilmeden,
Ben seni bilmeden...
Gözlerimizden,ellerimizden
Irak yaşıyoruz hayatı...
Belki yolların kesişmesini,
Belki rüyalardaki buluşmanın,
Hayallerdeki kavuşmanın gerçekleşmesini..
Hayatın akışına bırakılan
Zoraki alışkanlıkların bitmesini bekliyoruz...
Belki de herşeyi beklemeye alıyoruz.
Ya da içimizi dökmenin,
Hissettiğimizi yaşayamamanın
Yokluğunu çekiyoruz.
Özlüyoruz bazı şeyleri...
Yaşanılan ve yaşanmasını istediklerimizi
Ve hiç yaşayamayacaklarımızı,
Özlüyoruz belki de...
Belki de sen gerçekten uzaklarda,
Beni bilmeden,
Kendi hayatında,
Belki de bunlar sadece benim umrumda...
