kelimelerin belki de en anlamlısı...dönüşü olmayan birine duyulan özleme dair karalanmış birkaç satır belki daha iyi anlatır "özlemenin"ne demek olduğunu;
Özlemek denilen kelimeye yeni anlamlar yüklüyorum sayende...Bıraktığın hüzünle kararan bulutlar birleşip yasını tutuyor sanki ve evdeki her şey gittiğin anda kaldı.Üzgün müyüm diye sorarsan aslında değilim,sadece büyük bir merak bendeki; gittiğin yeri bilmemekten kaynaklanan...Ne kadar gömmeye çalışsam da acını,elimde olmadan hüznün vuruyor kıyılarıma bazen sarsılıyorum! Kolay değil hoşgör bu halimi onca yılı beraber uğurlamışken,şimdi buraları böyle yalnız dolaşmak...Her şeye senin için katlanıyorum,senin hatırına...
"Nasılsın" diye sormak gelmiyor içimden.Kimbilir belki kötülüğü sana yakıştıramadığımdan belki de hayatın seni üzemeyeceğini bildiğimden.Sana kendimi de anlatmak istemiyorum,inan ben bile çözemiyorum bu halimi ya da şöyle söyleyeyim sana; sensiz nasıl olunursa öyleyim işte...Ancak şuna inanıyorum artık,DÜNYA YALAN SÖYLÜYOR!Çevremde olup biten hiçbir şeyi anlamadığımdan olsa gerek hiçkimseye ya da hiçbir şeye değil kızgınlığım!Sadece farzediyorum ki kıştayım ve çocuklar gibi baharı bekliyorum!..
Böyle işte...Garip bir melankoli bendeki; sen bilirsin kolay geçmez bu halim.Bu kaçıncı gelişim ve bu kaçıncı ses vermeyişin bana, böyle mi anlaşmıştık?Hani hep yanımda olacaktın?Yalnız bırakma beni bu saçmalıklar dünyasında!Yanımda olamasan da yüreğini eksik etme,gözlerimin buğulandığı anlarda biraz olsun sıcaklık gönder! Mezar taşları konuşur mu deme içinden duyuyorum, bana bir ses ver nolur...Sensiz bunca yükü taşıyamayabilirim!En kısa zamanda görüşmek dileğiyle...
