19.
-
sayıklamanın ıssızlığında yakaladığım kutup ayısı beyazlığına aktım seni düşününce.
obsesif çekincelerimin kuyusu oldu yalnızlığım ve tamamen saçma bir mavilikteki düşlerime sızdın sinsice. kanatan bir eksizyonla çıkarmak istedim nekrozunu.
nevrozumu sandığıma kilitleyip sayıklamaları elimin tersiyle ittim.
o vakit, aklımın hepten uçtuğu vakit gibi bişeydi sanırım.
gıdıklanıyorum mu ne?
öfffff! aç aç, bi cam aç!!
