beyaz duvarlar gülümseyerek yüzüme bakıyorlar.
biliyorum birazdan
gardiyanlar gelip sakinleştiriciyi zerk edecekler.
neden yağmurlar saydam yağar. düşlerin karaltısında...
köpeklerin çöp karıştırmasını neden hep umursamaz mahalleliler.
böcekler gibi evlerine kapanıyor herkes.
kimsenin umurunda mı bu hastanenin çığlıkları.
gözlerim neden açılmaz ışığa doğru.
geçmiş günlerin sorumsuz akşışı.
bügün kol saatimin duruşunun 28. günü...
zaman durdu mu acaba akıp giden hayatın içinde
gölde yüzen balıklar neden hep tehlikeli kıyıların sevdalısı olur
bir piknik alanında annemin pişirdiği kekler gibiyim.
sevilen ama değer verilmeyen. birkaç dakikam kaldı yeni ölümüme uyumak için..
çelik kapıların gıcırtısı heryerde bu kadar ürkütücü müdür?
hep cinayetlere mi çalar bu sirenler.
bir cinayet için gerçekten birinin ölmesi mi gerekir.
insanların etobur oluşumudur bu hasta bakıcıları üstüme salan.
bügün saatimin duruşunun 28. sekizinci günü..
günlarden neydi.
hangi zaman içinde yaşıyoruz.
gözlerim tekrar bir güneş kadar parlarmıki.
ellerimin bağlı olması özgürlüğe engel midir?
