insanlara hep yaşamın güzel olduğu vurgusu yapılır. yaşamak güzel şey denir. Ne olursa olsun, nasıl olursa olsun yaşaması gerektiği söylenir. ve sürekli daha iyi şartlarda, daha uzun yaşamanın yolları aranır. "anı yaşa" sadece filozoflardan kalma muhteşem yaşam tasviridir. herkes bu iki sihirli kelimeyi sever, arar ama bu "anı yaşa" tasvirini hayatında uygulamaya koymak isteyenler toplum tarafından hemen dışlanır. yaşam dediğimiz şey belli evrelere ayrılmıştır ve herkes buna bir şekilde uymalıdır. mutluluk denen bir hedef vardır yaşamı anlamlı kılan. Herkes onu arar durur ve herkes bunu yakalama zorunluluğu hisseder. hiç kimse iyiyle yetinmez, daha iyisi varken. ve nedense hiç bir iyiyi insan kendisi seçemez. iyi olan her şey başkaları tarafından çok önceden belirlenmiştir. bize düşense sadece ona ulaşmaya çalışmaktır.
dünyanın düzeni budur ve "yaşıyorum" adı altında insanlar hayatlarını tüketirler.
Aslında yaşamın ne demek olduğunu en iyi anlamış kişiler yaşlılardır ama vakit geçtir artık. yaşlılar hayata dair doğruları söylerler fakat gerçekler can sıktığı için bunaklıkla suçlanırlar gençler tarafından. her yaşlının hayata dair en belirgin sözü boşa geçen yaşamdır.
herkes, yaşam adı verilen bu başkalarının belirlediği hayat şekline deli gibi aşıkken ben hiç bir şey hissetmiyorum. Yani yaşamak kelimesinin içini, sadece para kazanmak, bir şeylere sahip olmak, bir yerlere yükselmek gibi salaklıklarla doldurmak istemiyorum. Çünkü yaşamak bazen sadece yürümektir. bazen bir ağacın altında oturmaktır saatlerce. bazense en son ne zaman uyandığını hatırlamayacak kadar çok uyumaktır. yaşamak, ölmeyi istemektir bazen. Bazen de hiçbir şey hissetmemektir.
ama izin vermezler yaşama karşı bir şey hissetmemene. hepsi yaşamanı isterler aynen onlar gibi. yaşlanmış, yürüyemeyen bir köpek acı çekmesin diye mutlulukla diğer tarafa gönderilirken, acı çeken milyonlarca insan hastanelerde yaşatılmaya çalışılır bir gün daha. kendilerini düşünceli olarak niteleyen insanlar, sadece kendileri gibi gördüğü insanları yaşatmak için uğraşırlar zaman ve emek harcayarak. oysa başkalarının hayatlarına müdahale ederek uğraştıkları şeyler, gerçekte kendi ölüm ve yaşam korkularıdır.
bu insanlar bilmiyorlar ki, yaşamak bazen boş vermek istemektir, hiçbir şey hissetmeyince.
