edebi beceresi olmayan biri yapıyorsa gereksizliktir, zaman kaybıdır, gitsin parfüm alsındır. çünkü o kitap günlük tadı verecektir. ha illa kitap hediye edilecekse masraftan kaçılmasın, alınsın bir yazarın tüm serisi. öyle ben yazdım demekle olmaz. hele bir de "ayşem ayşem çok sevdim ben seni ama sen ühüüüüü ühü" tadında şiirler yazıp bir de utanmadan bunları bastırıp yayınevlerine dağıtanlar vardır ki akıllara zarar. bana ne len senin ayşenden? git ayşe'nin duvarına yaz.
edebi bir roman yazıp sevgiliye ithaf etmek daha ince bir davranış olacaktır kanımca. ne yaşadın ki sen kitaplara dökülecek?
bir sonbahar akşamıydı, hedecan rumuzlu yakışıklı yazar, okuldan eve gelmiş, formasını çıkarmış, annesinin hazırladığı kurufasulyeyi yedikten sonra tozlu monitör camının arkasından öylesine başlıktan başlığa dolanırken iç gıcıklayan bir entry'nin yazarının üstüne düşüncesizce tıkladı. nick altına şöyle bir göz attıktan sonra onun ne derece ince bir insan olduğunu hayal etti... /msj tuşuna basarken hiç çekinmemişti, bunu yaparken başına neler açacağının farkında bile değildi...
...
aradan bir hafta geçmişti ki hedecan ile büdüsu'nun hayatlarında çok önemli bir şey olacaktı. hedecan'a bir seovi musallat olmuştu. sözlükteki tüm huzurları an be an kaçıyordu.
...
felaketler peşini bırakmadı çiftin. önce büdüsu'ya çaylaklık verildi, hedecan sözlükten uçuruldu. nasıl kavuşacaktı bu çift? evet, o sabah kahvaltı yaparken hedecan'ın aklına facebook geldi..
