hayatımda gördüğüm en illet hastalık.
bir insanın hayatını bu denli karartması ve çözümü hala neredeyse yok denecek kadar az olması ise cabası.
bu hastalığın pençesine düşenleri görünce kendi derdimi anlatmaya utanıyorum.
bu hastalıktaki insanlara asla farklıymış gibi davranmayın.
onlara olabildiğince samimi ve içten davranın.
arkadaşınız olarak sahiplenin ve gerçekten sevin onları.
ilgiye ve alakaya ihtiyaçları var.
moral ve motivasyon bu hastalığın en büyük düşmanı.
daha yakın zamanda bir arkadaşımı bu illetten kurtardık.
bence yeniden doğdu.
ve artık onunla istediğimiz gibi koşup eğlenebileceğiz.
