önce yolsuzluk haberleri çıktı. gülen, güldü. gözümüzün içine baka baka yaptılar ve güldüler. alıştık. tecavüz / taciz haberleri geldi, yapanlar güldü. alıştık. bir dediler, iki oldu. allah'ın hakkı 3'tür dediler, daha niceleri oldu. alıştık. ergenekon, balyoz diyerek paşalar kanser edildi, intihara sürüklendi, cumhurbaşkanı gül'dü, başbakan dahil tüm bakanlar güldü. alıştık. şehit haberleri geldi, toprağa düşünler birer güldü. yaprakları toprağa döküldü. kimse gülmedi; kanla oylarını besleyenler güldü. yine alıştık. şimdi bombalar patlıyor, her yer kan gölüne dönüyor, her elini kolunu sallayan örgüt kuruyor, patlama sesleri meclisten bile duyuluyor ama biz yine alıştık. patlamaların meclisten duyulur hale gelmesi en son kurtuluş savaşı yıllarında olmuştu, ingiliz'i gülmüştü, fransız'ı gülmüştü, tarih bile gülmüştü ama son gülen bizdik. şimdi ise yine gülünen biziz derin bir farkla bu kez ağlanacak halimize gülen de biziz.
