bu interstellar bestesi favorilerim arasındadır. bunun bi özelliği var beste tamamen filmdeki o sahneye özel tasarlanmış. filmi izleyen bilir matthew reis tamamen sularla kaplı o gezegene indiğinde çalar beste, ilk çalar saat tıkırtısı gelir kulağımıza. yavaş yavaş arkadan klasik Hollywood korku sesleri kütüphanesinden alınmış sesler de duyulmaya başlanır. o çalar saat asla susmaz ama dikkat, bi teklike var, bi şey gelecek ve o geri sayım bunu bariz bi şekilde söylüyor. söylemiyor bağırıyor.
filmi izleyenler bilir indileri o gezegende matthew baba daha onlar dağ değil dalga demeden biz anlamıştık bi sıkıntı olduğunu, işte o bu besteden dolayı. iyi dinleyip konsantre olmaya gerek yok, ortalama bi müzik kulağıyla bile çok rahat anlaşılıyor verilmek istenen mesaj.
gelen bi tehlike var, saat bu tehlikenin zamanını bile söylüyor. ve aynı bi deniz dalgasının yavaş yavaş yükselmesi gibi ses yükseliyor. sonrasında bi kreşendo geliyor, aynı dalganın önüne çıkan her şeyi parçalaması gibi, o müthiş gücü böyle yüksek bi sesle anlatabilirsiniz anca.
dikkat çekmek istediğim bir diğer konu da bestede tek bir kreşendo yok, aynı filmdeki dalganın tekrar tekrar vurması gibi kreşendolar da ara ara vuruyor. müthiş ya tek kelimeyle müthiş.
