ne bicim bir sonu varmis filmin diye soylendi televizyonu kapatirken. hersey gercekligini yitirdikce daha cazip artik diye sinirlendi. ne guzeldi gencliginin filmleri. glock nedir bilmemenin eksikligini hissetmezdi hic kimse. hic kimse de birlesik yazilirdi o vakitler. tdk birlesik kelimleri hamabocegini bile ayiracak kadar ayirmamisti henuz.
yazlik inci sinemasinda fruko satilan zamanlardi. hayat daha agir akarken seyredilen filmlerin, ruhlari uyusturan agdali romatikliklerinde iyi insanlarla doluydu dunya. annenin verdigi plastik kaba, kosedeki bakkaldan yogurt almaya giderdik. bakkal hep biraz detrejan, biraz leblebi, biraz biskuvi, biraz da mutlaka toz ve nem kokardi. ici daraldi. yaslaniyorum diye panik oldu birden. kapinin arkasindaki ayakkabilarini zor giydi, kendini sokaga atmak istiyordu hemen. apartman merdivenlerini hizla indi, metal dis kapiyi carparak kapatti. yollari kazmislardi, her yerde tas toprak. bir iki adim atmisti ki, o da ne?
