anestezi farkındalığı diye bir şeyin varlığını öğreten ve allah göstermesin dedirten güzel film.
--spoiler--
özellikle göğüs kafesinin yarılıp da clayton ın anestezinin etkisini göstermemesi sebebiyle yaşadığı acıyı hissediyor insan. tekrar tekrar allah muhafaza diyor. araya hemen bir anı sıkıştırayım: geçenlerde 20 yaş dişim çekilirken diş etime yapılan lokal anestezinin de bir an yetersiz kaldığını hissetmiştim. dişçi abla ağzımda kazı çalışmaları yaparken beynime işleyen çatır çutur sesler sonrası "allahım anestezi var, şu an hissetmiyorum, hissetmiyorum" diye kişisel telkinlerle olayı kotarmıştım. komik olan şu ki o an bir acı hissetmedim.
filme dönecek olursak dönen entrikalar bir yana sırf o yarma anındaki empati bile adamı izlerken feci dürtüyor. daha özenle çok daha iyi bir film çıkarabilirlerdi kuşkusuz ama orijinal bir fikirden yola çıkan ve ortaya izlemesi keyif veren ve sonralara doğru " ohaaaaa, hobaaaa" ..nidalarıyla süsleyeceğiniz iyi bir film olmuş.
--spoiler--
