çocuktum hayaller kurardım. daha çok vardı büyümeme. abiler vardı,öğretmenlerim. annem ve babam. sokak vardı bi köşede. akşama kadar top peşindr koşardım. biran önce büyüsemde araba sürsem. sakalım uzasa,işe gitsem. babam kadar boyum olsa. ne biliyim futbolcu olma hayalleri filan ne güzeldi...
birden bir şey oldu... lise.... 4 yıl öyle eğlenceli ve bir o kadarda öyle hüzünlüydü ki... bitti ama..
üniversite diye birşey çıktı sonra zaten bok gibi öğrenciydim,bok gibi bir bölüme gittim. hep güvensiz ilişkiler ve insanlar.. aile uzak,sakallar çıkmış,arabada sürerim artık... al yarak vardı büyüdün. bundan kötü nolur derken? al sana okul bitti.. bitti derken ben erken bitirdim 4 yıllık okulu 1 yılda hemde!
götüme bakarak eve döndüm bir üniversite daha memlekette çaat! kaşla göz arası bitti,şimdi işsiziz. o çocukken düşlediğim mükemmel adam olamadım babam kadar boyumda oldu ama adam olamadım sanırım. hep toplum normlarına göre yaşadım ve bigünde iş bulucam ölene kadar çalışıp gidicem. bu lan işte,bu kadarız...
