isviçre'li milka, fransız ortaklı eti kafamı kurcalamazken, ülker'den kendimi sakınmamla ortaya çıkan durumdur.
aslında şöyle bir düşününce, şekerleme sektöründe de bu konuda kaçılabilecek bir alternatif yok gibidir.
yine de, ülker almamak konusunda inat ediyor olmak, yeşil sermayeye ve o konsepte duyulan antipati ile açıklanabilir kanımca.
alıngan edit: ülkerin ürünlerini tad olarak da sevmem; özellikle tükettiğim birkaç tanesi dışında genelde eti ye kayıveriyorum.
bir de zaten yabancı sermaye veya siyasi destekli olmayan büyük firmaların ürünlerini tüketme lüksümüz de yok, dolayısıyla bu tavır çok da anlamlı değildir. anlamsız bulsam da, tavrı sürdürürüm. sebebi de muhtememelen konsepte duyduğum antipatidir. ama damak zevkimin etkisi daha büyüktür.
