beethoven'ın 9. senfonisini kullanarak plato'dan gelen müzikle spor yapma geleneğine gönderme yapabilecek kapasitede bir senaristi olma ihtimali düşük çünkü senaryonun geri kalanı o kadar başarılı değil. Oyunculuklar fena değil. Morgıç krizine ve amerikadaki klasik aile dramlarına göndermeler var. Bunların harmanlanarak bir araya getirilmesi eh işte bir derece güzel. Fakat her filmde görmekten kusma getiren, dışardan gelen efsaneyi yenen küskün yetenek yine karşımıza çıkıyor. Abi kardeş olayı fazla dramatikleştirme olmuş.
filmin ortalarında iki kardeşin iletişimi çok dramatik ama. Amerikan aptallaştırılmış beyinlerinin ilkel iletişim tarzının çok güzel bir örneği olmuş. Mimikler, cümleler, seçilen kelimeler, duruşlar tam birer maymunsu iletişiminin sembolleri.
