kökenini yine dinden alan ahlaktır. zira kabullenelim veya kabullenmeyelim dinler insanlığın başlangıcından beri vardır ve çeşitli ahlak kuralları betimlemişlerdir. bu kurallar semavi dinlerde daha belirgin göze çarpmakta olsa da konfüçyüslük, budizm gibi din felsefe arası öğretilerde de mevcuttur. eğer dünyada bugüne kadar hiçbir dini öğreti taraftar toplamamış olsaydı bizim cinsel ilişkiyi diğer başka insani ihtiyaçlarımızdan farklı bir yere koymamız sözkonusu olmazdı. eğer kendi aralarında herhangi bir dini öğreti yaygınlığı bulunmayan hayvanların bunu birbirlerinin gözü önünde ve apansızca yaptıkları düşünülürse saf bir dinsizlik durumunda bizim de bu yola gireceğimiz aşikardır. kişi kendini ateist olarak kabul etse de binyılların içinden süzülen dini içselleştirme toplumun geneli ile beraber kendini de sarar. yani herhangi bir dine bağlı olmaduğını söyleyen kişi dinden köken alan ahlak kurallarını içselleştirdiğinden dinin temel noktalarını es geçse de * bu ahlak kurallarını yaşamaya devam eder fakat bunu bilinç üstünde dine dayandırmaz. durum tam olarak budur.
