ayrılığın ilk başlarında düşüncesi bile midesini bulandırır insanın. soğuk terler dökersiniz yok cnm olmaz olamaz olmamalı die sayıklarsınız. zaman geçtikçe düşünceleriniz biraz daha değişir, bu olasılık o kadar can acıtmaz artık. ama olayın kontrolu elinizde olsa onun hep yalnız kalmasını istersiniz. tam bu noktada bi çelişki başlar işte. o çok sevdiğiniz, mutluluğu için herşeyi yapabileceğiniz insanın yalnız kalmasını isteyerek onun mutsuz olmasınıda aynı anda istemişsinizdir. bütün hislerinden arınmış bi düşünce onun başkasıyla mutlu olabileceği gerçeğini kabul edebilir ancak hislerden arındıramazsınız düşüncelerinizi. çok seviyorsunuzdur, sizden bile mutlu olmasını istiyorsunuzdur şu hayatta ama bu mutluluğun başka biri tarafından ona sunulmasını kabullenemiyorsunuzdur. buradaki kilit nokta ise sizinde artık onsuz mutlu olabildiğiniz andır. mutlu olmanızı sağlayan yeni biri varsa hayatınızda artık eski sevgiliyi bencil düşüncelerinizden bırakıverirsiniz. ama gönül bi kere çok sevmiştir keşke ben ona, oda bana bu mutluluğu sunsaydı dersiniz...
