fenerbahce futbol takımının bileğinin hakkıyla kazandığı karşılaşmadır. chelsea li futbolcular önemsememiş, dalga geçmişler, ingilterede 5 atarlarmış ne gam. fenerbahce öyle ya da böyle dünyanın en pahalı futbol takımını 65 ile 85 dakika arasındaki oyunuyla şaşkına çevirmiş ve maçı söke söke kazanmıştır. 20 dakikalık oyunla dünya devi bir takımı mağlup etmek hem de geriden gelip mağlup etmek her yiğidin harcı değildir. ve fenerbahce londra da kolay pes etmeyeceğini göstermiştir.
saat 2de stadın kapısında beklemeye 5:30da içeri girip 4 saat 15 dakika da içeride beklemeye fazlasıyla değmiş torunlara anlatılacak bir maça şahit olmanın hazzıyla gözler dolmuştur. ilk kez fenerbahce nin bir maçına gidiyordum ve bu çeyrek final karşılaşmasıydı bundan daha büyük bir olay yaşayamazdım ömrü hayatım boyunca. almanyadan isviçreden kıbrıstan ve dünyanın dört bir yanından gelenleri görünce böyle bir başarıya ne kadar susadığımızı anlamış ankaradan değil dünyanın öbür ucunda olsam yine gelirdim dememe sebep olmuştur. futbolcular tvdeki gibi boncuk kadar görünecek sanırken kanlı canlı 40 metre -belki de daha az- mesafede görmek ayrı güzellik. maçın başlamasıyla kulakları sağır eden tezahurat ve ıslık yerini 13. dakikada deivid in kendi kalesine attığı golle birlikte yerini derin bir sessizliğe bırakıyordu. sadece amigoların çaldığı davulların sesi vardı 55 bin kişilik statta ama kısa sürdü bu sessizlik ve tribünler tekrar yavaş yavaş hareketlenmeye başladı ama 45 dakika boyunca hiç pozisyon üretememiz herkesi umutsuzluğa sürükledi ve sevilla maçının aksine bu maçı çeviremeyiz havasına bürüdü kimse itiraf etmek istemese de. ikinci yarıda biraz hareketlendi takım ve taraftar. colin kazım ın girip o muhteşem golü atmasından sonra tamam bu maçı alacaz sesleri yükseldi taraftarlardan. artık herkes bir gol daha atacağımızı biliyordu ve golden sonra 20 dakika öyle bir baskı kurdu ki fenerbahce ve biz yani taraftar chelsea neye uğradığını şaşırdı. sarı lacivert şampiyon fener dörtlüsü ve o muhteşem deivid golü. allahım bu bir rüya olmalı çığlıkları arasında göz yaşlarına dem vurmaya çalışarak çılgınları gibi sevinmek. ve 90 dakika sonra bitmek bilmeyen 3 dakikalık uzatma. mehmet in deivid in hakeme bitirmesi için yaptığı el hareketleri taraftarın dualarıyla maçın sonu. ve konfeti yağmuru. teşekkürler fenerbahce bana yıllarca çektirdiğin çileleri dertleri dalga geçilmeleri hepsini unutturup böylesine güzel bir gece yaşattığın için.
