(bkz: requiem for a dream) 'i izledikten sonra karşılaşılan durumdur.
film o kadar demoralize eder ki insanı canınız hiçbir şey yapmak istemez. aklınıza filmdeki birkaç sahne takılı kalmıştır bile. ne yaparsanız yapın bir süre kafanızdan atamazsınız. hem isyan edersiniz gerçekten insanlar nasıl bu kadar bağımlı hale gelip de aciz kalabiliyorlar diye, hem de yaşadığınız hayata şükredersiniz.
herşeye rağmen muhteşem bir filmdir. klasiktir bence.
