girizgah : sevmek eylemi çok zor kazanılan bir yetenektir türkiye'de ve dolayısı ile içinde sevme geçen laflar pek edilmez, sevilmez.
şükür etmek ise çabuk kazanılan bir yetenektir(!) ve dolayısı ile ülkemizde sevilir.
gelişme : her nedendir bilinmez, içinde sevmek geçen lafları birinci dereceden sevmeyiz. sevmek, bizde güvenmek ile başlar. ilk önce güveneceksin, sonra seveceksin. güven denilen nesne hemen öyle kazanılmaz, şüphecilik her daim güvene ket vurur. dikkat edilecek olursa hiç tanımadığınız insanlar bile, ettiğiniz bir laftan dolayı size küsebilmekte, çemkirebilmekte. pazara gidersiniz örneğin, "domatesler taze mi?" diye sorarsınız satıcıya, "ayıp ettin bilader! bizde yamuk olmaz!". nereden bileyim ben seni ve dahi ki domateslerini. domatesler, adamın ahlağının temel taşı, namusu olmuştur. domates lan o, bayat da olur, taze de. gerçi kabul ediyorum soru salakça ama olsun, biz öze bakalım.
filmde hayasız bir kapıcı görür millet, haydi bakalım "bana mı dedin lavuk!" diklenmeleri başlar. film lan o. aysu kayacı çoban lafı eder, hücum!. dolayısı ile şüphecilik o raddeye varmıştır ki sevmeye vakit kalmaz. 301. madde ondan var işte, yasa ile kendimizi koruyoruz, paranoyak bir ülkenin, paranoid evlatları olarak.
sürüklenme : şükür etmek ise allah'a şükür etmek anlamında alınır ve sevilir. ama başına eyleme takısı eklenirse hiç sevilmez, edilmez. te-el-şükr etmek alçaltıcı gibi gelir insanlara ha keza afedersiniz de öyle, afedersiniz yerine pardon denir fransız fransız. "beni affetmek sana mı kaldı lan lavuk! pardon işte".
sonuç : kafamız çok karışık. beraber yaşadığımız insanlarda en başta dürüstlük arıyoruz. ulen madem hepimiz sütten çıkmış ak kaşığız, o zaman bu ülkeyi kim bu hale getirdi?
şükretmenin bokunu çıkarıp her türlü haksızlığa şükür diyoruz.
sevmenin bokunu çıkarıp, ölümüne seviyoruz. eşeğe cilve yap demişler tutmuş çifte atmış hesabı.
ve tamamen yanlış anladığımız bu iki laf; bir şeyi sevmek ve birine teşekkür etmek en sevilmeyen, hiç kullanılmayan ilk iki eylemimiz oluveriyor.
