öncelikle 20 bin ile en yakın dostumla ortak bir iş yeri açmak isterdim.
sektör olarak ya cep telefonu onarımı ya da gıda sektörü olurdu.
geriye kalan 80 bin'i kendi mevcut paramla birleştirip, bankaya ev kredisi peşinatı olarak verirdim. sonra da 10 yıl faizi ile birlikte ev kredisi öderdim.
al işte, böylelikle hem kendi işimde bozuk piyasada tutunmaya çalışıp mücadele veriyorum, üstüne üstlük de bankaya yıllarca faiz ödüyorum.
paran mı var derdin var cümlesi gerçekten boş cümle değil.
para geldi, bir anda dertler arttı görüldüğü gibi..
yaşasın fakirlik.
