diyaloglar hakkında;
iyi guzel de, herkes ayri bir cool anasini satayim. bir insan dusunun ki ettigi her lafin, her harfi cuk oturuyor; kelimeleri gectim, mimikler, ses tonu filan da yillarca ugrassan oyle karizma yaratmaz. hah simdi her karakterin boyle oldugunu dusunun bir de. ulan bi diyalog esnasinda da eee aaa de, ne bileyim espri yapma, ironik olma, gizemli insan tadi birakma damaklarda. kimin hayati boyle be. hele meg ryan sozum sana, her sahnede aglamakli ama kendine guvenen bakislar, boyle bugulu bugulu, hem sempatik hem soguk, gywneth paltrow brad pitt kirmasi gibi, noluyo kardesim artist misin.
sonra film bitince gaza geliyorum, ozeniyorum, ama daha bismillah ilk diyalogumda siciyorum, uzuluyorum, cikolatali dondurma yemem gerekiyor. hem filme para veriyorum hem dondurmaya. olmaz, bak ispanyol sinemasinda hic boyle sorunlar yok.
