Neden o kadar anormal geliyor ki? Ben kendimi anne olacak yeterlilikte görmüyorum ve anne olmak istememek en doğal hakkım. Bunu doğmamış çocuğumun iyiliği için isterim. Her ne kadar çevremdeki çocuklar ile iyi anlaşsam da, zorla uyutulamayan çocukları kolayca uyutabiliyor, onlara zevkle bakabiliyor olsam da bunları asla anne olmanın gerekliliği gibi görüp evet anne olabilirim demedim. Bu tamamen içgüdüsel bir şey. Düşüncelerim ilerde değişebilir pek tabii bilmiyorum, ancak kendi kendinizle bir mücadele içindeyken, varlığınızın derinliklerine dalmış içinden bir 'ben' çıkarmaya çalışırken tutup da başka bir canlı yaratıp ona bakmak cesaret işi bana göre. Çocuk yapan herkes cesur diyemeyiz bu bağlamda ama düşünsel bir hazırlık muhakkak gerekli. Çoğumuz zevksiz sevişmelerin ürünüyüz üzerimizde çok düşünülmediği kesin ama zaten bu tür ilişkilerden doğan çocukların ben de dahil çok sağlıklı bir gelişime sahip olduğu söylenemez.
