Kan doğradım ekmeğime.
Kanım katı,
kanım sert,
kanım deli akmıyor,
deli duruyor yalnız,
ve kanımca ölüyorum bu akışkansızlıkta
Kan iğreti bir kelime oluyor,
şiirimde.
Ve ben şirin gözükmek adına,
tüm kanımı geri alıyorum.
işte şimdi kurbanlık koyunla empati kuruyorum.
Kurbanım ben,
kendi kendime.
Suçlayabileceğim hiç bir şey yok,
Kurban olmam bahsinde.
Ne bir tanrı uğruna feda edebileceğim,
ne bir güzel ölmeyi göze aldığım,
yalnızca ben, kendim...
Ve bir kurbanlık olarak
ölümden huşu içinde korkuyorum.
Korkmuyorum desem yalan,
korkuyorum.
Ve beni kan tutuyor
bir daha bırakmıyor.
