duygularımı o kadar fazla gizlemeye çalıştım, etrafımdakiler etkilenmesin, merak etmesin, kaygılanmasın diye o kadar çok içime gömdüm ki, yavaş yavaş patlamaya başladı artık. 3-4 ay önceki neşeli, hayat dolu halimden eser kalmadı. yüzüm bile gülmüyor artık ya. ölü gibi ifadesiz bir şekilde dolaşıyorum. normalde ağlamaya hiç yatkın olmayan biriyim ama şu an dokunsalar ağlayacak vaziyetteyim. iyi değilim ya. nasıl toparlayacağımı da bilmiyorum.
