kapı açıkken ya da kapalıyken rahatsız olmuyorum ama hafif aralıkken çıldırıyorum resmen. ya gidip açıyorum tamamen, ya da kapatıyorum.
dışarıda ekstra bir kirlilik hissetmezsem ellerimi yıkama takıntım yoktur. ama evdeyken elimdeki en ufak değişiklik ya da dokunun verdiği histeki farklılık beni el yıkamaya mahkum bırakıyor. rahat edemiyorum yıkamadan. evdeyken bir saatte rahat 4-5 defa ellerimi yıkıyorum şu takıntı yüzünden, boşu boşuna. ellerim çürüyecek yakında.
saçımı geriye doğru atıyorum, ortadan ya da yanlardan belirgin bir şekilde ayrılınca çok sinirim bozuluyor. sırf bu sebepten özellikte hafif esintili havalarda birkaç saniyede bir saçımı düzeltiyorum. aşırı rüzgarlı havalarda bir yerden sonra ruhumu teslim ediyorum resmen.*
aklıma gelen ilginç ve bir o kadar da saçma takıntılarım bunlar. daha da var, eminim ama aklıma gelmedi şimdi.
