.........
bense yıllar sonra bulmuştum sevgiyi.
öylesine açtım ki sevilmeye,
öylesine açtım ki kendime, sonsuzluğu unutmuştum...
aynada hep kendime bakıyor ve sevgini yitirmekten delice korkuyordum...
sevgini yaşayamıyor, sevgini derinden hissedemiyor ve bütün telaşımla
sevgine layık olmaya çalışıyordum...
ben sevgine tamamen sahip olabilmek için,
ön odada dünyanın en romoneks devrimini yapmayı,
insanların duygu ve düşünce hayatlarını alt üst edecek kitaplar yazmayı düşünürken,
sen arka odada tek başına güvercinlerle,kedilerle,
bahçede yakılan ateşlerin duvardaki yansımalarıyla
konuşurdun..
..........
sen birine sarıldığında, zaman dururdu...
Cezmi Ersöz
