zor. o kadar zor ki. ama bu zorluğu bir usanç oluşturmuyor. en azından kendi açımdan öyle. zorluğu o yoksunluk duygusundan kaynaklanıyor sadece. hep bir boşluk var. evet bir insanı özlemek güzeldir ama sürekli özlemek ağır geliyor. bu sefer daha çok özlüyorsun. kısır döngü işte.
tabi biraz sabırlı olmayı gerektiriyor kimi durumlarda. benim gibi sinir ve sabır eşiği düşük biriyseniz karşınızdakini kırmanız da muhtemel. zaten uzakta olan biriyle kavga ettiğinizde size bunun etkisi daha fazla oluyor. yanında değilsiniz, ha dediğiniz anda olamıyorsunuz. gideceğiniz günü bekliyorsunuz, zamana sövüyorsunuz bu kez. bu açılardan bakıldığında gerçekten zor.
yoksa gerçekten seven bir insan mesafeler mühim değildir. at sırtında yol tepmiyoruz ya.
ipler bir noktadan sonra gevşer mi allah bilir. hayat her ihtimale karşı açık. hani gözden ırak olan mevzusu... olmaz olmaz dememek lazım.
bu işin ortası yok. ya biter ya devam eder, her şeye rağmen.
sabırlı olmasını dilerim bu durumda olan insanların.
ancak dediğimi yapıp yaptığımı yapmamalarını da ayrıca tavsiye ederim.
