Türkler tarihlerinin en eski zamanlarından başlayarak uzun zaman 5 ana renk olarak sarı, yeşil, kızıl, ak, kara renklerini esas görmüş ve bu renkleri dünyanın 4 yönü ile merkezini ifade etmek için kullanmışlardır. Merkezi sarı, doğuyu yeşil, batıyı ak, güneyi kızıl, kuzeyi kara renklerle ifade etmiştir.
Ak: türklerln eski inançlarından olan şamanist dönemlerde ululuk, adalet, güçlülük anlamlarını kazandığı görülmektedir.
kızıl: Türklerdeki ateş kültü inancı gereği kızıl rengini en eski çağlardan beri sancak ve bayraklarda kullanmışlardır. Bugün Osmanlı ve ardılı Türkiye' nin bayrakları yanı sıra Kazaklar ve kırgızlar bayrak kelimesi yerine yalav kelimesini kullanırlar. Kelime anlamı ise alevdir.
Yeşil: tanrı ülgen'nin 7 oğlundan olan yaşıl kağan türk mitolojisine göre iyilik ve aileyi korumakla sorumlu bir kutsal ruh idi. Umumiyetle bitkilerin yeşerip büyümesini düzenlediğini de lnanılırdı. Türkler yılbaşını iki tabıat olayının görülmesiyle başlatırdı. 1.si gök gürlemesi ve yıldırımların başlaması 2.si otların yeşermesidir. Yaş sözcüğü hem ıslaklık hemde suyun canlandırdığı yeşilliklerin adı oluyordu. Yaşarmak yeşermek'e dönüşüp rengi isimlendiriyordu(yeşil).
Sarı: tanrı ülgen'in dünyanın merkezinde altın kapılı sarayda altın tahta oturduğuna inanılırdı. Dolasıyla tanrı ülgen betimlenirken tahtı sarı renkte yapılırdı. Sarı dünyanın merkezini ifade etmede sembol olmuştur. Türkmenler yıllarca kızıl keçeden külah, sarı edikten çizme giymişlerdir. Timurlu devletinin ile babür şah devletinin sarı kırmızı bayrakları vardır. Onun yanında memlüklüler ile candaroğullarında da sarı kırmızı bayrkları vardır. Osmanlı'nın bazı sancakları sarı kırmızıdır.
önemli not: sarı, kırmızı ve yeşil renkler türklerde merkeziyetçi, bayraktarlığı, iyillk ve adalet timsalliğini temsil eder. Bugün bile yörük beyleri bu 3 renkten oluşan yazmaları kullanır. Göktürkler döneminde kurganlardaki naaşların 3 katlı(içlik olarak sarı elbise, ortada yeşil elbise, en üste kızıl elbise) elbise giydirildi. Bugün baktığımızda Kürt gibi iptadi toplulukların bayrak olarak kullanması hem drama hem de komik geliyor bana.
Kara: kuzey yönünü, çetin kış şartlarını, yeri ve toprağı, kötü ruhları temsil eder. Ayrıca ilave olarak güçlü ve büyük manasında kullanılmıştır. Orhun kitabelerlnde sık sık geçen karabudun'un cemiyet hayatımızda kullanılış itibarıyla bir diğer manası; kara-gün, yas, karalar bağlamak, kara bulutların çökmesi gibi kelime ve terimlerle ifade edilir. Orkun kitabelerinde olsun, Dede Korkut'ta olsun kara renk bir yas, bir ızdırap, bir acının karşılığıdır. Diğer yandan kişinin adının önünde namzedildiği zaman kahramanlık, yiğltlik ve alplik manası katar.
