belli kitleleri arkasına almak adına oluşturulan siyaset biçimidir.
bir birinden zıt iki görüşün birini arkasına aldıktan sonra siyasetçi araya nifak tohumları eker, zıt görüşü suçlar.
bu işin birinci boyutudur, ondan sonra kendi tabanını ters görüşe karşı manipüle ederek, zıt görüşün de kendi görüşünden nefret etmesini sağlar.
iki tarafın arasındaki sınırlara mayın döşedikten sonra siyasetçi kendi tabanını garantiye almış olur. böylelikle her ne yaparsa yapsın, iki tarafın bir birine duyduğu nefretten de faydalanarak durumu kolaylıkla ört pas edebilir.
yani tayyip türkiye'de kendi tabanının yanlış göreceği ne varsa ''cehape zihniyeti'' diye boşuna bağırmıyordu yada şuan boşu boşuna ''laiklik'' kavramına saldırmıyor. tabanların bir birinden nefret etmesi onu besleyen, koltuğunda tutan şey, ateşi körükledikçe koltuğunu sağlamlaştırıyor.
tabanına siz yobaz, ak koyun gibi sıfatlar taktıkça tayyip tam olarak amacına ulaşmış oluyor aslında.
