bilmem kaç tane savaştan çıkan yorgun ve yaralı bir milletin kitap sayısına bakıyor koduklarım.
osmanlı çok fazla milletten oluşan, onlarca dili konuşan insanları barındıran parçalanmış ölmek üzere olan bir ülkeydi. osmanlıca öğrenilmesi zor, yazması ayrıca zor. yaklaşık 10 sene süren savaşlardan çıktıktan sonraki okuma yazma oranı yüzdelik oranla tek hanelerdeyken yaşlı genç herkesin eğitilmesini, topluma faydalı olmasını isteyen, kendine batıdaki gelişmiş ülkeleri örnek alan bir lider tabii ki osmanlıcayı tercih etmeyecek, latin harflerine dönecek. okumuyorsunuz, sallıyorsunuz bol keseden.
cahil millet isteyen büyükleriniz çok başarılı bu konuda. ırk ve din söylemleriyle veriyorlar coşkuyu ağzınız sulana sulana tekrar ediyorsunuz. kara cahillikten başka bir şey değil. hayır, osmanlıca-arapça öğrenmek yasak değil, gidip öğrenir etrafındakilere öğretirsin.
zır cahil, boş konuşan bir nesil yetiştirmek hiç zor değil maalesef.
