23. Doğum günümde erkek arkadaşım masmavi bir kuş almıştı. Küçücük bebek kus.
Dedim ne şanslı kuş yemi var suyu temiz seviliyor.asla ölmez dedim bu. Sonsuza kadar birlikte yaşarız. Ev kusu neticede ölmez.
Uçmayı bilmiyordu ben de,diğer kuşlardan neyi eksik benim kusum da uçar dedim. Bir nevi annesiydim sonucta ona herşeyi ben ogretmeliydim.
Sonra..
Sonra mavi kuş öldü. Hatta ben öldürdüm. Insan halimle şu ucamayan halimle ona niye uçmayı öğretmeye kalmıştım hala icimde derin yaradır. Ben uçmayı ogreteyim diye çırpınırken hayvan aslında halinden memnunmuş ucmamak için öldü. Sonuçta mecbur değildi uçmaya onu da anlamak lazım. Kuş olurken bile simyacı edasıyla bana ders verdi ya!
Sevgili maçı kuş umarım bir sonraki hayatında kafama sicma özgürlüğüne nail olursun.
