ayrılmak için yeterli bir bahanedir. çok seviyorsanız da ayrılın.
şimdi teoride modern erkek ayaklarını bırakınız sayın kardeşlerim. her şey teoride güzeldir. fakat hayat teoriden öte, gerçeklerle örülüdür. yemek yapmayan bir erkek olarak yetiştirildiyseniz ki çoğunluğumuz böyledir, doğal olarak evlendiğinizde ya da aynı evde yaşadığınızda ortada iki adet yemek yapmayı bilmeyen insan olacaktır.
bakın yemek yapmaya yardım ayrı bir şeydir, hiç yemek yapmamış olmak ayrı bir şeydir. lakin ki o öyle de değildir.
bu ilk başlarda çok göze batmayacak bir sorun olarak görülse de insan dediğin hiç yemese iki öğün yemek yer. sonuçta her daim hazır yemek yemek de bir yere kadar. gün gelecek bu basit sorun, tepenize düşecek bir çığ olarak bekleyecek.
diğer yandan, daha yolun başında "yemek yapamam/yapmam" diyen hatun kişi ileride buna benzer bir çok sıkıntı ile önünüze gelecektir. bulaşık yıkamam, çamaşır yıkamam, çamaşır asmam, çamaşır ütülemem, evi temizlemem v.b.
ve size bunların karşılığında vereceğiniz tepkiye yönelik olarak şunu diyecektir; ben sana demiştim! beni böyle kabullenmiştin!
hayat müşterektir, eyvallah. lakin bu işleri de bir şekilde temel olarak yapabiliyor olması gereken birilerinin olması gerek.
ha dersen ki; hacı dayı ben yemek yaparım, bulaşık yıkarım, çamaşır yıkayıp ütülerim, evi dip köşe cillop gibi temizlerim.
ben de derim ki; la o zaman niye evleniyorsun? hatta niye o kızla evleniyorsun, gel benle evlen lan. ahahah.
şimdi feminist/modern kadın çıkıp; evlilik sadece bunlar mı yıııaaa?! diyecek. der. desin.
