sözlük semalarında çoğunlukla ateizm felsefesi olarak yanlış anlaşılan, huxley'in biçimlendirdiği akım.
agnostik(bilinemezci), yararcı(pragmatist), varoluşçu(ekzistansiyalist) felsefelerin hepsinin temeli, antik çağ duyumcuları(sensualist) olan sofistlerin görüşleridir. duyular ile algılananlar dışında başka hiç bir bilgiye erişemeyiz diyen bu görüş, herkesin duyularının farklı olduğunu dolayısı ile herkes tarafından kabul edilebilecek bir bilgi olamayacağını savunur. bahsi geçen 4 akım da saf idealisttir (düşünceci). ateizm, bırakın bu 4 felsefeyi pozitivizm ile bile zor anlaşır.
sözlükteki bu çeşit yazılarda genelde mantık şudur; sartre, camus, varoluşçuluk'un kurucusu değil midir? eveeet! ee varoluşçuluk, agnostizm ile hemen hemen aynı görüşü savunur. sartre sosyalist ise sosyalistler ateistse, o zaman agnostikler ateisttir.
e yuh yani! illaki ateistler için bir felsefe arayacaksanız onun adı diyalektik materyalizmdir.
bu yanlış kullanımda bir başka mantıkta şudur; bilinemezci!! hmmm!! demek ki bilinemiyor, o zaman tanrı bilinemez diyor bunlar, haha çözdüm, yandan yemiş ateist bunlar. çok zekiyim ilahi!. bilinemezciler insanın sınırı olduğunu ve her şeyi bilemeyeceğini savunur, yani saf tanrı inancı için idealdir, idealisttir. zeki falan değilsin, sadece yanlış neden-sonuç kuruyorsun hepsi bu.
gizemci kant bile ölümüne yakın şu itirafta bulunmuştur; "inanç için bir miktar bilginizi kenara koymanız ve kullanmamanız gerekir." yani her inanan bir agnostiktir, bir miktar bilgisini kenara koyar, kullanmaz! bu zorunlu olarak yapılmalıdır, inancın temelinde vardır. işte bu kullanılmayan bilgi agnostiklerin bulaşmadığı bilgidir.
varoluşçuluk, agnostik bir akımdır. sartre ve camus'nün görüşleri ise maddeci varoluşçuluk olarak adlandırılıp, agnostizmin sulu, kıvamsız, demsiz türüdür.
