film çıkalı çok uzun zaman geçmesine rağmen, izleme fırsatı bulamamıştım. ancak iki gün önce izleyebildim. hakikatende aldığı oscarları hakediyor. insanın; toplumun kendisine biçtiği rolü nasıl oynadığını, iç dünyasına itilmiş, saplantı haline gelmiş bazı duygularının küçük bir aralık bulunca nasıl patlak verdiğini tokat gibi yüzümüze vuran muhteşem bir film.
mena suvarinin canlandırdığı Angela Hayes karakteri, hayatı boyunca sıradan olmaktan korkmuştur. dışlanmaktan, güzel bulunmamaktan, yanlız kalmaktan...aslında tek bir arkadaşı vardır ve ona sürekli birlikte olduğu erkeklerden bahseder. filmin sonunda angela yanlız kalmıştır. arkadaşı tarafından dışlanmıştır. tam o noktada, film boyunca övündüğü birlikteliklerinin hiç gerçekleşmemiş olduğunu görürüz. angela gözümüzde küçülür*, çocuklaşır. Lester'ın gözünde de böyle olmuş olcak ki, filmin son anlarına doğru angelaya olgun bir kadın gibi değil, kızıymış gibi davranmya başlar.
Chris Cooper'ın canlandırdığı albay, tam bir faşisttir. çocuğunu dövmekten çekinmeyen, nazi hayranı, silah koleksiyoncusu, disiplin aşığı ve en önemlisi eşcinsel düşmanı emekli bir asker. son ana kadar gizlediği* duyguları, filmin finalinde lester karşısında bir anda patlar. muhtemelen lesterı öldürmesinde, reddedilmenin verdiği bir hayal kırıklığıda vardır.
