istanbul'da bulunan, iyi anılan vakıf üniversitelerinden birinde burslu olarak matematik ve bilgisayar bölümünü bitirdim. Şimdi de yüksek lisansımı yapıyorum. Üniversite hayatım boyunca, tanıtımlarda çalıştım bu sayede farklı üniversiteleri tanıma ve bölümleri hakkında bilgi edinme fırsatım oldu. Gördüm ki üniversitelerin adından ziyade, orada okuyan öğrencilerin fırsatları kullanmaları, değerlendirmeleri farklılık yaratan nokta.
Açık ve net bir biçimde söyleyebilirim ki, teknik üniversitelerde okuyan arkadaşlarımla da konuştuğumda fark ettiğim olay şu; bir öğrenci ne zaman pratik ile buluşuyor ya da sektöre girmek için çaba harcıyor; o zaman mühendis olabiliyor. iTÜ, ODTÜ, KATÜ her birinden çok sevdiğim mühendis arkadaşlarımın var, ancak TOBB, Marmara ve farklı vakıf üniversitelerinden mezun olan mühendis arkadaşlarım da var. Her birinde şunu gördüm, taşın altına ne kadar çok elinizi sokarsanız, o taşın ağırlığını o kadar iyi anlarsınız.
Velhasıl kelam, ön yargıya gerek yok. Erasmus programı için, Polonya'da bir teknik üniversiteye gittim. Adamlar Avrupa'nın en son gelişen hatta hala gelişmekte olan ülkelerinden. Savaşların tampon bölgesi, ama şunu gördüm sistemlerini oturtmuşlar. Benim ve farklı üniversitelerde okuyan arkadaşlarımın 4 senede hazırladıkları yazılım proje sayılarını, orada 4.5 ayda çıkarttım. Her hafta minimum 2 tane proje veriyorlardı, irili ufaklı.
Özet geçeyim bir de arkadaşlarıma; ne olursunuz bari siz ön yargılı olmayın. Önemli olan; hangi üniversitede hangi bölümü okuduğundan ziyade, nasıl okuduğu, okurken neler yaptığıdır. Hayat bize devamlı çift aslı eller vermiyor. Önemli olan elimizdekileri nasıl değerlendirdiğimiz.
