şeytan taşlamak çok incelikli bir hacc ibadetidir. bazı arkadaşlarımız anlamasa da, ki anlamalarını beklemesek de sadece sözlüğü açıp birisi şeytan taşlamak ne ola ki derse diye yazıyorum. bu bile çok post-modern bi davranış, temel dini bilgilerin bulunduğu herhangi bir kitaba bakmak yerine sözlüğü açıp dini bir konuda yazarlar konsülüne başvurmak. neyse asabiyeti bırakayım da konuyu açayım:
yukarıda bahsedildiği üzere hz. ismail'in şeytanı kovmak için attığı yedi taş rivayetine dayanmakla beraber, islami anlayışta insanı çeldiricilerin tümünün kaynağı olarak, ilk kötülük unsuru olarak ve bunun yanında kötülüğün, kibirin arketipi olarak anıldığını da belirtmek isterim. şeytan özünde bir melek iken inkar edici olmuştur. bunu da biliyoruz nihayetinde. ancak şeytanın en önemli yönü insanın eyleminden önce kötü yönünü hatırlamasını sağlamasıdır. yani telkin edici odur, uygulayan biziz. sonuç olarak tüm dünyadaki kötülüklerin tetikleyicisi olarak bir şeytan inancı da mevcuttur. hacc farizasını yerine getiren insan, farzımuhal şeytanın görüldüğü yerlere dikilen taşlara, topladıkları taşları atarak aslında dünya üzerindeki cahilliği, zulmü, çirkinlikleri, şerefsizlikleri, eşitsizlikleri protesto etmiş olurlar. nitekim az önce dediğim gibi kötülüklerin eylemcisi insan, insana bunları telkin edense şeytandır. sonuç olarak bu ibadet adaletsizlikler meydanlara toplanıp bağıran insanların davranışlarıyla paralellik göstermez mi? aynı zamanda bu ibadeti gören insan, kötülük yapacağı zaman kendini frenlemek adına "tüm mümin kardeşlerim kötü davranışları lanetlediler" diyerek eyleminden vazgeçmez mi? şeytana atılan taş böylelikle "şeytan sana atıyom, cahil sen anla" olmaz mı? derin düşünüldüğünde,islamiyet içerisinde cehalete yer yok, yobazlığa yer yok, saplantılara hiç yer yok.
