Nan, Farsçada ekmek-nimet demektir. Kürtçede de ekmek anlamına gelir.
Kör ise, yine farsça da görmeyen.
Yani verilen nimete, ekmeğe kayıtsız kalan, unutan, görmeyen anlamındadır.
yani ortada esasında maddi bir fenomen vardır.
Nihayetinde bedenin, nefsin arzusu ekmektir. Kim en çok ve en iyi ekmeği verirse ona daha çok bağlanılması normaldir. Ortada bir garabet yoktur.
Hayvanlardaki id, daha rijit olduğundan, yani büyük ölçüde güdüsel yaşadıklarından nankör olmaları doğaldır. Tabi bu tabire kotu bir anlamsal titresim veren de insandır.
Oysa bizim ihtiyacımız ekmek değil, bizden daha yüce bir varlığa ait olan nur'dur. ekmek, bizi nurdan uzaklaştırır.
