bugün izlediğim demirkubuz filmi. kötü bir eleştiri okuyup gitmiştim. fakat film esnasında da sonrasında da beni epey düşündürdü. filmden çıktığımda üzerimde bir ağırlık hissettim ki filmin genel havası ve konusu gereği olmazsa olmaz bir histi bu. kendi açımdan yakaladığım anlamları burda yazıp kafa karıştırmak istemiyorum bu tarz filmler bireysel anlam kapıları açar bence. ama şunu söyleyebilirim durgunluk anlarında aklımdan geçen sorular ve fikirlerin kamera açısı değiştiğinde o kareye veya o kişiye ait olduğunu fark ettim. benim açımdan filmin en başarılı noktası buydu. izleyip de tartışmak isteyen yazarlar varsa yeşillendirebilirler zira hala bazı noktaları konuşarak netleştirme aşamasındayım.
