genellikle inkar edenlerin ileri sürdükleri bir iddiadır. bu iddiada mantık a priori olarak doğru kabul edilmiş bir ölçüdür. biz inananlar da mantığı temel ölçü olarak kabul ettiğimizden bu iddiadan rahatsız olur ve tersini ispata çalışırız, kendimizi de ziyadesiyle üzeriz.
gelgelelim inanan birisi "evet bence de kuranda mantıksızlıklar var" dese ne olur? dinden mi çıkar? mantıksız demek küfre mi sebep olur? mantık, kuranın kabul ettiği bir ölçü müdür? * bu konuda bir bilen ortaya çıkıp bizi aydınlatamadığından fikir savuşturmakta serbestiz. ben ayet meallerinde zıt anlamlarla karşılaştım. önceleri tefsirleri tarıyarak mantıklı bir açıklama aradım. sonra beynim şu soruya ulaştı "mantıksız olduğu ispat edilirse inanmayacak mıyım?". inanacaktım. çünkü mantık, mantıktır. inanç değildir. inanç iddiasında olan dindir. demekki mantık kendisine beni mürid olarak zaten kabul etmeyecekti. o zaman mantığa inandığımı söylemem mantıksızca olacaktı. iş böyle olunca dinime inanmaya devam etmekte bir beis, bir zarar görmedim.
mantıksız diyenlere "örnek nedir? delilin nedir?" diye sorarım. haklıysa "evet haklısın" der ama inanmaya devam ederim. haksızsa "bu mantıksız değil bak!" der ve mantıksız gibi gördüğüm kısımları kendim göstermeye çalışırım. sonra da "ah ülen işin ehilleri uyumasada şunları ben yazmasam" derim.
